در جايي از نمايش والتر بنيامين رو به ما خواهد كرد و خواهد گفت: «من شايد همون خاطره‌اي هستم كه الان در لحظه خطر روشن مي‌شه... و اين كه شما چطور در اكنون خودتون تصوير من رو كه جرقه‌زنان ظاهر مي‌شه و به چنگ مي‌آوريد...» و با همين گفتار خود را پيوند مي‌زند به كل تاريخ ستمديده، و پس همان‌گونه كه "فرشته نو" پل كله در تفسير او بدل شده بود به شاهدي براي اعصار ظلماني، اكنون نيز خود تمثيلي مي‌شود از همان "فرشته تاريخ" كه از همان منظر به اكنون پرخطر ما چشم دوخته است.