درد من تنهايي نيست، بلكه مرگ ملتي است كه گدايي را قناعت، بي‌عرضگي را صبر و تبسم بر لب، اين حماقت را حكمت خدا مي‌دانند. اين‌ها سخنان كسي است كه بدنه بزرگ‌ترين امپراطوري زمان خود را به لرزه درآورد و حكمرانان و فرماندهان را با انسانيت خويش مغلوب ساخت. با طبقات محروم و آنان كه در جامعه، پست و پليد خوانده مي‌شدند زندگي كرد. كشورش موفق به توليد بهترين پارچه‌ها شد اما پادشاه بي‌تاج باز هم از همان پارچه دست‌ساز خود استفاده مي‌كرد. اين‌ها سخنان گاندي است...