مدعاي اين کتاب اين است که فرانسه مي‌توانست نازي‌ها را در سال 1940 يا پيش از آن شکست دهد، اما نخبگان نظامي و سياسي از به دست گرفتن ابتکار عمل در پاييز 1939 و سپس در بهار 1940 نتوانستند گزارش‌هاي اطلاعاتي خود را در مورد حمله‌ي ارتش آلمان به درستي تفسير کنند. اما بيشتر همين افراد به رهبري مارشال پتن، به جاي قبول مسئوليت خود در شکست، آتش بسي را پذيرفتند که انقلاب موسوم به هملي را بر مردم فرانسه تحميل کرد و اين کشور را تحت سلطه‌ي آلمان نازي قرار داد. انقلابي که با يک رشته دروغ در خصوص زوال و انحطاط فرانسه و الزام ملت به پرداخت هزنه‌ي آن که شکست 1940 نتيجه‌اش بود توجيه شد.