کتاب «فراغت» اثر جان فيچ و مکس فرنزل، نوشتاري‌ست ژرف‌نگرانه در ستايش فراغتِ انديشيده و استراحتِ آگاهانه. اين کتاب، با نثري روان اما تأمل‌برانگيز، به مخاطب خود مي‌آموزد که چگونه در جهاني پرشتاب، نه با شتاب بيشتر، بلکه با ايستادنِ خردمندانه مي‌توان پيش رفت. نويسندگان با الهام از تجربه‌هاي تاريخي، پژوهش‌هاي روان‌شناختي و روايت‌هاي شخصي، «فراغت» را نه امري جانبي، که اصلي بنيادين در زيست انساني معرفي مي‌کنند. آن‌ها «اخلاق فراغت» را همچون «اخلاق کار» ضروري مي‌دانند و استدلال مي‌کنند که ذهنِ خلاق، تنها در بستر آسودگي و سکوت، مجال بالندگي مي‌يابد. کتاب، خواننده را به بازانديشي درباره‌ي رابطه‌ي خود با زمان، بهره‌وري، و موفقيت دعوت مي‌کند. از سکوتِ صبحگاهي تا پياده‌روي بي‌هدف، از خاموش‌کردن اعلان‌ها تا مراقبه، «فراغت» راه‌هايي عملي پيشنهاد مي‌دهد تا فراغت، از حالتي انفعالي به کنشي سازنده بدل گردد. در عصري که کار بي‌وقفه ستوده مي‌شود، اين کتاب همچون زنگ هشدار است؛ ندايي که مي‌گويد: آسودن، گريز از کار نيست، بازگشت به انسانيت است. «فراغت» راهي‌ست براي بازگشودن درهاي معنا، خلاقيت و زندگي اصيل در روزگاري که اغلب، از خود دور مي‌افتيم.