غزل سيب» مجموعه‌اي از داستان‌هاي کوتاه منيرالدين بيروتي است که همه در دهه‌ي 90 نوشته شده‌اند يا سير نوشتنشان به مرحله‌ي نهايي رسيده است. آن‌چنان که از اطلاعات انتهاي هر داستان برمي‌آيد، هر کدام از داستان‌هاي اين مجموعه چندين‌بار بازنويسي شده‌اند، صيقل خورده‌اند و در نهايت تبديل شده‌اند به کلّي منسجم و يک‌پارچه که از منظر کيفيت روايي و کيفيت زباني مثال‌زدني هستند. منيرالدين بيروتي راوي خستگي‌ناپذيري است که از نيمه‌ي دوم دهه‌ي هفتاد تاکنون از نام‌هاي معتبر و شناخته‌شده‌ي داستان ايران بوده است. او در رمان‌ها و مجموعه‌داستان‌هايش هم به «چه گفتن» توجه بسيار داشته و هم به «چگونه گفتن»؛ اين توجه به «چگونه گفتن» اکنون بيروتي را صاحب صدا و سبکي خاص خود کرده است. آن‌گونه که هر کتابش در فضاي ادبي ايران مي‌تواند يک اتفاق محسوب شود.