کاراگاه پژمان و دستيارش با دوست ديگرشان، نيما، به موزه‌ي حيات‌وحش تهران مي‌روند. اما آنجا مي‌فهمند که دزد کف پاي دايناسور توي موزه را دزديده. نگهبان موزه دستگير مي‌شود ولي کارآگاه پژمان مطمئن است او دزد نيست و بي‌گناه به زندان افتاده. براي همين طي يک مأموريت عجيب سعي مي‌کند تا دزد واقعي را گير بيندازد. پرونده‌ي دوم، پيچيده‌تر و پررمز و رازتر است. در اين مأموريت، پرسش‌هاي زيادي مطرح‌اند: نگهبان مقصر است؟ بازديدکنندگان؟ يا شايد کسي از درون موزه؟ پژمان با نگاه موشکافانه و دفتر نقطه‌نويسي‌اش، در لابه‌لاي اشياي باستاني به‌دنبال حقيقتي تازه مي‌گردد؛ و مخاطب را به بازانديشي درباره‌ي "ظاهر و باطن ماجراها" فرامي‌خواند.