روزي روزگاري، در زمان‌هاي قديم، هيزم‌شكن جواني بود به نام علي بابا. او در اين دنيا فقط يك خواهر و مادر داشت. علي بابا همراه با خواهر و مادرش در خانه كوچكي در شهر بغداد زندگي مي‌كرد. هر روز صبح، علي بابا مقداري نان برمي‌داشت،‌الاغش را همراه مي‌كرد و از شهر بيرون مي‌رفت. مي‌رفت و مي‌رفت تا به كوه و جنگل مي‌رسيد. در آنجا شاخه‌هاي خشك درختان را جمع مي‌كرد. پشت الاغش مي‌گذاشت و به شهر مي‌برد. هيزم‌ها را مي‌فروخت و با پول آن خرج زندگي‌شان را درمي‌آورد.