سخن علي و تبييني در زندگي روزمره ما، و نيز در علوم، چنان فراگير است که در باب اهميتش به سختي مي‌توان اغراق کرد. ما علت ها را جستجو مي‌کنيم و به دنبال تبيين‌ها مي‌گرديم تا بفهميم چيزهاي اطرافمان چطور و چرا در وضعيت فعلي‌شان هستند. همچنين علت‌ها را جستجو مي‌کنيم و به دنبال تبيين‌ها مي‌گرديم تا در جريان رويدادها مداخله کنيم. ما به عليت و تبيين علاقه‌منديم چون انديشه‌ورز و کنش‌گريم، چون موجوداتي در دو ساحت نظر و عمل هستيم، و نظر و عمل با زنجيره‌هاي علي به هم متصل‌اند. فيلسوفان ديرزماني است بر سر ماهيت عليت و تبيين با هم اختلاف نظر دارند. آن‌ها نظريه‌هايي مختلف، ذيل برنامه‌هاي متافيزيکي يکسان يا رقيب، ارائه کرده اند. اغلب فيلسوفان فکر مي‌کنند اين مفاهيم براي تفکر ما در حوزه علم و روابط محوريت دارند، اما برخي نيز اهميت آن‌ها را منکرند و مي‌گويند بهتر است هرچه زودتر آن‌ها را کاملا کنار بگذاريم. اين کتاب درباره مباني فلسفي‌ عليت و تبيين است، اما به تدريج در آن روشن مي‌شود که انديشيدن به اين دو مفهوم نمي‌تواند به نحوي شايسته انجام شود مگر اين‌که پاي قوانين طبيعت نيز به بحث باز شود. لذا کتاب به سه بخش تقسيم مي شود: عليت، قوانين طبيعت، و تبيين. در اين کتاب شرحي تجربه‌گرايانه از قوانين و عليت و شرحي در کل وحدت گرا- قياسي گرا از تبيين به دست داده شده است.