اين مجموعه، با تمام بضاعت موجودش ـ چه بيش و چه كم ـ تنها بايد قطره نوري شود و در چشم‌خانه خواننده‌اش بنشيند؛ كه «درام» در بنياد و نهادش چنين چيزي است و اگر درست پا به عرصه نهاده باشد از جنس نور است و روشنگر. زبان، ساخت، تكنيك، سبك، لحن و اين حرف‌ها و چه، جملگي ابزارند براي اين قسم از «بودگي» براي همين جنس از «شدن»... نگاه شبه معاصر در جلد نخست با عنوان «عصر امروز» و شبه پارين و قديماني در جلد دوم با عنوان «عصر ديروز»، هيچ از ضرورت مرور امروزين ساخت، لحن و محتوايش نبايد كم كند؛ چه قلمي كه اين درام‌ها را با ويژگي‌هاي به ظاهر متفاوت روي كاغذ آورده، بسيار كوشيده، آزموده و توانمند به چشم آيد تا بتواند با وجود ضرورت‌هاي ساختماني اين نوشته‌ها، به ضرورت‌هاي اجتماعي پيرامونش بي‌اعتنا نباشد. بيشتر آثار اين مجموعه دو جلدي، پيشتر در ارتباط با مخاطب آزموده شده‌اند و توفيق نيز داشته‌اند، اما كنار هم قراردادنشان به ضرورت‌هايي شكلي، در قالب يك مجموعه، تجربه جديدي است و مي‌تواند نتيجه تازه‌اي به بار آرد و برگ تازه‌اي را در سرنوشت اين نوشته‌ها ورق زند.