براي قرون متمادي قوانين آسماني مذهبي و سنت‌هاي زميني اجتماع موانعي بر سر راه عشق تصور مي‌شد. از اين رو سراسر تاريخ ادبيات و فرهنگ جهان پر بود از عشاق ناکام و عشق‌هاي نافرجام. قرن بيستم هر چند قرن زوال سنت‌هاي پدرسالارانه، نظام‌هاي مذهبي و جوامع قبيله‌اي نام گرفت، با اين حال انسان قرن بيستم تنهاتر از هميشه بود. گويا مرگ «پدر کيف» فرويدي تحت فرمان وقيحانه ي «لذت ببر!» سوپر ايگو نه تنها لذتي به او نبخشيده، که او را با اين اضطراب نيز مواجه کرده است که «آيا به اندازه ي کافي لذت مي‌برم؟». «عشق در زمان‌هاي تنهايي» کاوشي است بر مبناي روانکاوي فرويدي - لکاني درباب دسته اي از بنيادي‌ترين و هم زمان پيچيده‌ترين مفاهيم هم‌بسته: جنسيت، عشق و قدرت.