عشق را از عشقه گرفته‌اند و آن گياهي است كه در باغ پديد آيد در بن درخت، اول بيخ در زمين سخت كند، پس سر برآرد و خود را در درخت مي‌پيچد و همچنان مي‌رود تا جمله درخت را فراگير و چنانش در شكنجه كند كه نم در ميان درخت نماند و هر غذا كه به واسطه آب و هوا به درخت مي‌رسد به تاراج مي‌برد تا آنگاه كه درخت خشك شود... و چون اين شجره طيبه باليدن آغاز كند و نزديك كمال رسد كه هيچ نم بشريت در او نگذارد... و شايسته آن شود كه در باغ الهي جاي گيرد...