«مقامات بالا زيردستان خود را ضايع مي‌كنند و از بين مي‌برند، زيرا مي‌دانند كه براي كوچك‌ترين لغزش و خطايي، خود از بين خواهند رفت، شاعران از طريق پليس مخفي اختلافات درباره سبك را حل و فصل مي‌كنند زيرا اكسپرسيونيست‌ها، ناتوراليست‌ها را ضد انقلاب مي‌دانند. براي حفظ منافع نسل‌هاي آينده، چنان محروميت وحشتناكي به وجود آورده‌ايم كه متوسط طول عمر افراد يك چهارم كم شده است. براي دفاع از حدود و ثغور كشور، بايستي اقدامات استثنايي انجام دهيم و قوانين مرحله انتقالي را تنظيم كنيم كه در بسياري از موارد با اهداف انقلاب نمي‌خواند. سطح زندگي مردم نسبت به قبل از انقلاب پايين‌تر است، شرايط كار سخت‌تر و انضباط آن غيرانساني‌تر است، بهره‌كشي بدتر از خرحمالي بوميان مستعمرات است. محدوديت سني را براي مجازات اعدام به دوازده سال تقليل داده‌ايم، قوانين جنسي ما كوته‌بينانه‌تر از انگلستان است، كيش شخصيت در كشور ما مثل دولت ديكتاتوري ارتجاعي روم شرقي است. مطبوعات و مدارس ما بذر شوونيسم، ميليتاريسم، دگماتيسم و جهالت مي‌كارند. قدرت مطلقه دولت نامحدود است و مشابه آن در تاريخ وجود ندارد، آزادي انديشه و مطبوعات كاملا از بين رفته است، انگار نه انگار اعلاميه حقوق بشري وجود دارد.»