هگل در امتداد معرفت‌شناسي جدل رابطه‌ ابژه و سوژه قرار دارد و به‌واقع از مهم‌ترين جايگاه در اين امتداد برخوردار است. هدف از اين کتاب، انديشيدن و بحث دقيق درباره‌ اين جدل است، با سيري که در کتاب«پديدارشناسي روح هگل» آمده است. جدلي که معين مي‌کند منظور از آگاهي نکون‌بخت چيست. تا اين جدل در نحو انديشه‌ هگل دريافت نگردد، درک نگون‌بختي آگاهي-روح نزد او ميسر نيست. آنچه نزد هگل نامعتبر است، بي‌واسطگي شناخت است و اين بي‌واسطگي، آنجايي به امر مرهوم مبدل مي‌گردد که حکم به وجود مي‌دهد و صدق حکمش را نيز از همان وجود يا امر موهوم دريافت مي‌کند. اين منظر از معرفت‌شناسي و تاريخ فلسفه، ماقبل دکارت را به‌خود مشغول مي‌داشت؛ تا اينکه تاريخ انديشه، تزلزلي جدي در اين منظر ايجاد کرد.