زندگي هدفمند در اجتماع انساني با قوانين، بايدها و نبايدها و الزامات و امکاناتي همراه است که بيان (زباني) آن‌ها در گرو کاربرد واژه‌هايي چون بايد، شايد، توانستن و لازم است؛ به عبارت ديگر، اين عبارات زباني، بيان هنجارهاي اجتماعي را ممکن مي‌سازند. علاوه ‌بر اين، واژه‌هاي مذکور که وجه‌نما ناميده مي‌شوند، به گوينده امکان بيان رويکرد ذهني، باورها، ترديدها و برداشت‌هاي شخصي را مي‌دهند. موضوع اين پژوهش نگرشي معنايي - نحوي به صفات وجهي مثبت فارسي (مانند ممکن، احتمالي و قابل‌اعتماد) است که با توصيف اسامي در گروه تعريف مي‌توانند القاگر مفاهيم وجهي در سازه‌هاي کوچکتر از جمله باشند.