ميه‌ويل با ظرافت، استعاره‌اي از زندگي مدرن مي‌سازد كه در آن عادت به نديدن ما را قادر مي‌سازد كه چيزهايي كه مستقيما بر زندگي آشناي ما تاثير ندارند را ناديده بگيريم. اما نمي‌خواهد كه ما داستان او را به عنوان يك تمثيل بدانيم بلكه آن را در قالب يك داستان پليسي جنايي كه در موقعيتي عجيب و غريب روي مي‌دهد به ما عرضه مي‌كند... ميه‌ويل در اين رمان بار ديگر خود را به عنوان نويسنده‌اي اصيل و باهوش اثبات مي‌كند.