وسترن‌ها هميشه پر بوده‌اند از مرداني در جبهه‌هاي خير و شر که زناني هم هميشه آن گوشه و کنارها ديده مي‌شده‌اند؛ زناني در مقام هميشگي و حاشيه‌اي معشوق، همسر، فرزند و... که نياز به مراقبت دارند. البته که جهان سراسر مردانه‌ي وسترن، به‌سختي مي‌توانست جز اين باشد و مردان بايد اسب‌‎ها را مي‌راندند و گلوله‌ها را شليک مي‌کردند، مي‌کشتند و کشته مي‌شدند، تا خانواده زنده بماند. اگر اين ماجرا و قواعدش تغيير مي‌کرد، چه مي‌شد؟ در لحظه‌هايي از تاريخ وسترن اين اتفاق افتاده و نتيجه شگفت‌انگيز بوده‌است؛ کتاب «شهامت واقعي» نوشته‌ي «چارلز پورتيس» يکي از درخشان‌ترين نمونه‌هاي اين تغيير منظر در قواعد وسترن است. رماني که آن‌قدر درست و دقيق بود که از «هنري هاتوي» کلاسيک‌ساز تا «برادران کوئن» پست‌مدرن در فاصله‌ي چهاردهه به سراغش رفتند و دو اقتباس ديدني ازآن را روي پرده‌ي سينما آوردند. وقتي دختري نوجوان با مرگ پدرش روبرو مي‌شود، نمي‌تواند آرام بگيرد؛ بي‌تفاوتي برابر مرگ پدرش، بي‌تفاوتي برابر جهاني‌ست که شر بر خير پيروز مي‌شود! حرکت «متي راس» اين دختر نوجوان به دل خطرناک‌ترين ماجراجويي، نه يک داستان انتقام، بلکه قصه‌اي درباره‌ي الزام نبرد براي دفاع از انسان‌بودن است، دفاع از شريف‌بودن برابر آن‌ها که نه شريفند و نه حتا شريف به نظر مي‌رسند! هرچند متي براي شکست «تام چيني» به سراغ مارشال «روستر کاگبرن» مي‌رود، اما نقطه‌ي ثقل ماجرا همچنان اين زن جوان با همه‌ي شور و حساسيت و عشق است و همين، از شهامت واقعي، داستاني متفاوت ساخته است؛ داستاني پيرامون الزام دفاع از خير، راستي، صداقت و شور زندگي.