پيمان زماني، آخرين بازمانده‌ي تبار «زماني» است. مردان تبار «زماني» از پيش از سده‌ي چهارم هجري تا به امروز با يک بيماري درون‌تباري به چهل‌سالگي که مي‌رسند، مي‌ميرند، و پيمان زماني که يک هفته دارد تا چهل‌سالگي، از نوجواني همه‌ي زندگي‌اش را صرف پيداکردن کتاب «شفانامه»اي کرده که نياي کيمياگر او «ابن‌زمان» در سده‌ي چهارم آن را نوشته و در آن محلول درمان اين بيماري را آورده است، اما کتاب در همان زمان دزديده شده و تا به امروز هيچ‌کس ردي از آن ندارد. حالا عتيقه‌بازان و فرصت‌طلبان و شيادان حريصانه در پي «شفانامه»اند تا با فروش آن به پيمانِ دم مرگ و غارت ثروت کلانش به او زندگي دراز اما فقيرانه بدهند، کتابي که هيچ‌کس آن را نديده و کسي آن را نمي‌شناسد و نامش در هيچ فهرستي نيامده است. در اين بين افسان پديدار مي‌شود، زني جوان و زيبا و دانا، با حضوري مبهم و مرموز در موضوع «شفانامه»، که دل پيمان را مي‌برد و خود دلباخته‌ي او مي‌شود.