زماني كه جان رانسن متوجه عصر جديدي در شرمساري عمومي شد، تصميم گرفت تحقيق كند. اول به نظر مي‌رسيد شرمساري عمومي دموكراتيك كردن عدالت است. اكثريت خاموش صدايي پيدا كرده بودند. اما با اين صدا چه كردند؟ جان رانسن به نقاط مختلفي از جهان سفر كرد و با كساني ديدار كرد كه به صورت عمومي شرمسار شده بودند. بيشترشان آدم‌هايي معمولي و شبيه خودمان هستند، كساني كه فقط لطيفه‌اي ناخوشايند در شبكه‌هاي اجتماعي تعريف كرده‌اند. اما وقتي خطايشان آشكار شد، خشم جمعي مثل طوفان به آن‌ها هجوم آورد و باعث شد آزار ببينند، نابود شوند و شغل و جايگاه اجتماعي‌شان را از دست بدهند. آيا مستحق چنين تنبيهي هستند؟ آيا اعمال ما عادلانه است؟ يا از شرمسار كردن به عنوان نوعي كنترل اجتماعي استفاده مي‌كنيم؟ اين كتاب با در برداشتن فصلي در مورد تجربه‌ي شرمساري نويسنده، به زندگي مدرن پرداخته و صادقانه، تكان‌دهنده و بامزه است. كتاب سرشار از حقايقي در مورد خطاهاي انساني است كه چشممان را به روي اين خطاها و نقش ترسناكي كه در آن بازي مي‌كنيم باز مي‌كند.