در اين دنياي جديد، پرسش بزرگِ پيش روي تمام مديران کسب و کار اين است که در ميان اين آشفتگي‌ها چگونه بايد در عرصه رقابت باقي ماند و به شکلي سودآور رشد کرد. زياد ديده‌ايم شرکت‌هايي را که نياز به انجام يک حرکت بزرگ استراتژيک را به درستي تشخيص دادند اما نتوانستند خود را با سرعت کافي براي اجراي آن حرکت جمع و جور کنند و در آخر، هنگامي که رقباي چالاک‌تر به سختي شکستشان دادند، مجبور شدند از کنار گود تماشاگر ادامه بازي باشند. اساسي‌ترين مشکل اين است که بيشتر شرکت‌هايي که از مرحله نوپايي خود گذشته‌اند، براي رسيدن به کارايي، سازمان‌دهي شده‌اند تا چابکي استراتژيک. در اين گونه نمونه‌ها، سازمان تلاش مي‌کند با تکيه بر ساختارها، فرايندها و روش‌هايي که در گذشته نتيجه‌بخش بوده‌اند از دل تغييرات بزرگ عبور کند، غافل از اين‌که شيوه‌هاي کهنه برنامه‌ريزي و اجراي استراتژي کار دست ما مي دهند و نااميدمان مي‌کنند.