فيليپ راث (1933ـ2018) از بزرگ‌ترين رمان‌نويسان آمريکا است و نخستين نويسنده‌ي آمريکايي است که در زمان حياتش کتابخانه کنگره‌ي آمريکا مجموعة کامل آثارش را منتشر کرده است. در دهه‌هايي که خيلي‌ها عقيده داشتند رمان در حال مرگ است، او آثاري خلق کرد که جان تازه‌اي به رمان داد، آثاري که هم از نظر منتقدان باارزش بودند و هم محبوب خوانندگان. رمان‌هاي راث عمدتاً در ايالت نيوجرسي مي‌گذرند، اما «شب‌نشيني در پراگ» در اين بين استثنا است؛ توصيف درخشان پراگ در دهه‌ي هفتاد ميلادي و تحت اشغال تانک‌هاي شوروي. اين رمان به سرنوشت ادبيات و هنر و روشنفکران در جامعه‌اي بسته مي‌پردازد، جامعه‌اي با حکومتي توتاليتر که همه‌چيز را زير نظر دارد، طوري که شايع است از هر دو نفر يکي جاسوس پليس است. پراگ در سلطه‌ي ميکروفن‌هاي شنود و دوربين‌هاي نظارتي است و هر چيز و هر کس که خارج از چهارچوب‌هاي تعريف‌شده باشد سرکوب مي‌شود. در اين ميان، يک نويسنده‌ي مشهور آمريکايي با هدف يافتن دست‌نوشته‌هاي يک داستان‌نويس مرده راهي پراگ مي‌شود و سعي مي‌کند آن‌ها را از دست زني که در اختيارشان دارد و حکومتي که هيچ نوع نافرماني را برنمي‌تابد نجات دهد...