اگر شايعه را آنچنان كه در اين كتاب مورد توجه قرار گرفته است، يعني نه به منزله امري اسرارآميز بلكه به مثابه نوعي رسانه گروهي كه تابع منطق خاص خود است در نظر بگيريم، آن‌گاه مي‌توان در جستجوي شيوه عملكرد آن برآمد. از اين طريق مي‌توانيم به پرسش‌هايي كه در مورد شايعه وجود دارد بهتر پاسخ دهيم. پرسش‌هايي از اين دست كه شايعه چگونه پديد مي‌آيد؟ چرا در روز خاص و در ميان گروهي خاص ظاهر مي‌شود؟ و نيز به تحليل اين مسائل بپردازيم كه چرا شايعات عمدتا حاكي از بداقبالي هستند و اينكه پيامي كه مي‌رسانند تابع چه قوانيني است؟ در پشت پيام ظاهري شايعه چه پيام‌هاي ديگري نهفته است و چرا توان ما در مهار شايعه كمتر از توانايي‌مان در تحديد ساير انواع پيام‌هاست؟ كتبا حاضر با ارائه الگوهاي مختلف از شايعه و از طريق مثال‌هاي متنوع، سعي در يافتن پاسخي به اين پرسش‌ها و ساير پرسش‌هايي در مورد شايعه داد كه نويسنده آن را قديم‌ترين رسانه گروهي مي‌نامد.