پس از اينكه انجيير همزادش را مي‌سازد، بي‌درنگ با شليكي به سينه‌اش آن را نابود مي‌كند. انجيير خود را به دو نفر بدل مي‌كند و سپس خود را مي‌كشد. «رابرت انجيير» ديگر به عنوان سوژه واحد وجود ندارد. ما هرگز محرم آن‌چه اين نخستين همزاد فرضي، در صورت يافتن مجالي براي سخن گفتن بر زبان مي‌اورد، نيستيم. ممكن بود فرياد بزند: «نه! من اصلي‌ام!» يا «نه! من انجيير واقعي‌ام!» بيش از اين نمي‌توان براي دروني و بيروني، اصل و رونوشت، حد و مرزي تعيين كرد. دستگاه به شكلي بي‌نقص، محتواي ثابتي را بارها و بارها باز توليد مي‌كند. براي چيزي كه خود باز توليد شده است، اهميتي ندارد كه بخواهد در برابر باز توليد مجدد مقاومت كند. به عبارت ديگر، «جوهر» برتري وجود ندارد كه به نحوي فرآيند پيشروي و باز توليد را به تعويق بيندازد. دستگاه، ابزاري است كه به‌طور همزمان از خويشتن راز زدايي و در عين حال آن را رازگون مي‌كند، خويشتن را مي‌نويسد و محو مي‌كند، آن را به طور همزمان باز توليد و نابود مي‌كند...