سيزدهمين رئيس نمايشنامه‌اي بود که در آخرين سال‌هاي دهه‌ي 1970 شهرتي فراوان براي آفريننده‌ي خود به همراه آورد و نام او را در تئاترهاي شوروي بر سر زبان‌ها انداخت. آزات آبدولين، که به سال 1931 در روستايي از جمهوري خودمختار باشقيرستان شوروي به دنيا آمده و از پژوهشگاه ادبيات جهان ماکسيم گورکي در مسکو فارغ‌التحصيل شده بود، در اين نمايشنامه ماجرايي حساس و حاد را مطرح مي‌کند که هر چند گويي در کالخوزي در همان باشقيرستان دور از مرکز اتفاق مي‌افتد، در ذهن مخاطب به‌سادگي به تمام روستاها و کالخوزهاي شوروي و حتي به عرصه‌هاي غيرروستايي و غيرکشاورزي آن مملکت نيز تعميم مي‌يابد. بخش قابل توجهي از محبوبيت اين نمايشنامه در همان خاصيت تعميم‌پذيري آن است. گره و کشمکش اصلي نمايشنامه از يک مسئله‌يقضايي در کالخوزي در باشقيرستان شوروي بسيار فراتر مي‌رود و در لايه‌اي عميق‌تر به تعارض‌هايي مي‌رسد که بارها در آثار ادبي و هنري مختلف شاهدشان بوده‌ايم: تعارض حق طبيعي و حق موضوعه.