شعر موتيف‌هاي خود را از زندگي (و هنر) مي‌گيرد؛ جستار الگوهايش در هنر (و زندگي) است. شايد اين براي تعريف تفاوت کافي باشد: تناقض‌مندي جستار تقريباً مانند تناقض‌مندي پرتره است… در برابر تابلوي منظره ما هيچ‌گاه از خودمان نمي‌پرسيم که آيا اين کوهستان يا آن رودخانه واقعاً همان‌طور است که نقاشي شده است يا نه، اما در برابر هر تابلوي پرتره مسئله‌ي شباهت همواره خواسته و ناخواسته به ذهن ما خطور مي‌کند… اين مسئله به‌رغم سادگي و سطحي بودنش هنرمندان راستين را به استيصال مي‌کشاند.
