سياره زاغه‌ها نشان مي‌دهد كه چگونه سرنوشت تهي‌دستان در شهرهاي جهان يكي مي‌شود. مهم نيست كه شما در قاهره زندگي مي‌كنيد، در بوشهر، يا كينشاسا، در هر صورت همان مسائلي را داريد كه تهي‌دستان ديگر شهرها. فقر از اين منظر، از مرزهاي ملي در مي‌گذرد. كتاب به معناي وسيع كلمه، تاريخ انتقادي لحظه‌ي حال است، لحظه‌اي كه زاهدان و تهران با سائوپائولو و دهلي‌نو سرنوشت مشتركي مي‌يابند. اين هم سرنوشتي امري عميقا جهاني است. سياره‌ي زاغه‌ها هولناك است اما گريزي از مواجهه با آن نيست.