از جمله آرميتاژ بود و آن عبارت است از يك ضلع قصر زمستاني مشرف بر رودخانه نيوا، مشتمل بر بيوتات عديده مزين به زيورهاي لازمه كه صنايع غريبه و تحف مرسله دول خارجه را در آنجا جمع كرده‌اند و هر كه هر وقت بخواهد به تماشاي آنجا مي‌رود. كوتاهي روز در زمستان به پنج ساعت و ربع مي‌رسد، كوتاهي شب هم در تابستان معلوم مي‌شود. در امر لباس، زياد از ساير امور امساك دارند و همين لباس‌هاي جزئي را ظاهرا هميشه پاك و پاكيزه نگاه مي‌دارند. روح شهر كلاف پيچيده‌اي از عناصر ديدني و ناديدني‌ست و در شكل‌گيري اين روح، روايت مسافران سهم انكارناپذيري دارد. تصوير خيالي كه از سن‌پترزبورگ در ذهن همه ما نقش بسته است از توصيفات و غافلگيري‌هايي پديد آمده كه ايراني‌هاي پيشين سوغات آورده‌اند. گزارش اولين مواجهه با شهر موضوع اين كتاب است؛ سن‌پترزبورگ مسافران قاجاري. كتاب «سن‌پترزبورگ موزيكانچي دارد» چهارمين جلد از مجموعه «تماشاي شهر» است كه در هر جلد از خلال گزيده سفرنامه‌ها، نگاه ايراني به هويت يكي از شهرهاي دور را ترسيم مي كند.