در مقدمه‌ي کتاب سلوفان ، مک ولمن ، تلاش‌هاي خود را در نمايشنامه‌نويسي اين‌گونه شرح مي‌دهد: «من هر روز يک يا دو صفحه ساختارهاي بد ترکيب مي‌نويسم، متناقض‌هاي دوگانه(سه‌گانه)، واژه‌سازي‌هاي ديوانه‌وار، هر ترکيب فراموش شده قابل بازيابي، صحبت‌هايي به زبان‌هاي ويژه، گويش‌هاي عاميانه و زبان‌هاي آسيب ديده در محيط‌هاي کاري و زبان فروشنده‌هاي دوره‌گرد. من بدنبال کشف هر خرابي در زبان هستم.» ولمن جزو نويسندگان تئاتر جديد آمريکا قلمداد مي‌شود که با کنار گذاشتن مفاهيم کلاسيک درام و فرم هاي منسجم دراماتيک، به ساختارهاي جديد اپيزوديک ، نامتجانس، چند آوايي و زبان محور روي آورده‌اند. اين نويسندگان براي آشنايي‌زدايي از زبان اهميت ويژه‌اي قائل مي‌شوند و کنش ميان شخصيت‌ها را بر سطوح مختلف زبان استوار مي‌سازند. اين سطوح متناسب با فضاي نمايشي تغيير مي‌کند. ولمن در نمايشنامه سندل‌هاي آلبانيايي به برساختن کنش‌ها، ميان ساکنين منظومه زحل و از طريق زباني نامفهوم و هجوآميز مي‌پردازد.