ما، چه مرد و چه زن، در حالي كه خودمان نيز بخشي از موضوعي هستيم كه در فهم‌اش مي‌كوشيم، ساختارهاي تاريخي نظم مذكر را، در قالب طرح‌واره‌هاي ناخودآگاه ادراك و ارزيابي، در بدن‌مان جاي داده‌ايم. بدين‌سان، هنگام تلاش براي فهم سلطه‌ي مذكر چه بسا به طرز تفكراتي متوسل شويم كه خود محصول اين سلطه‌اند. يگانه اميد ما براي خروج از اين چرخه يافتن راهبردي عملي براي عينيت بخشيدن به سوژه‌ي عيني‌سازي علمي است. راهبردي كه مي‌خواهم در اين جا اتخاذ كنم استفاده از نوعي تجربه‌ي آزمايشگاهي است ... اين راهبرد تحليل قوم‌نگارانه‌ي ساختارهاي عيني و صور شناختي يك جامعه‌ي تاريخي خاص و درعين‌حال بيگانه و بسيار نزديك به ما، يعني جامعه‌ي بربرهاي كابيلي را، كه در عين غريب‌بودن آشنا نيز هست، ابزاري براي جامعه‌كاوي ناخودآگاه مرد‌محور مي‌داند كه از پس عينيت بخشيدن به مقوله‌هاي اين ناخودآگاه بر‌مي‌آيد. (از متن كتاب)