اگر سوالات ما در نيمه دوم زندگي اين‌ها باشند، من چگونه مي‌توانم به امنيت مالي دست پيدا كنم؟ چگونه خوشبخت شوم؟ چگونه مي‌توانم كسي را پيدا كنم كه مراقب من باشد؟ چگونه مي‌توانم كاري كنم كه ديگران مرا دوست داشته باشند؟ در اين صورت زندگي ما محدود خواهد شد. زيرا با وجود اين كه دغدغه خاطره‌ها طبيعي و قابل درك هستند، براي دستور كار روح در نيمه دوم زندگي پيش از حد كوچك‌اند. به اين ترتيب، همان‌گونه كه يونگ مي‌گويد: «با كفش‌هايي راه مي‌رويم كه بيش از حد كوچك هستند.» دكتر جيمز هاليس، رئيس انستيتو يونگ واشنگتن، ده سوال مهم و اساسي را در اين كتاب طرح مي‌كند. ما به طرز رقبت‌باري، فرار مي‌كنيم از دادن پاسخ به اين سوالات، از اين‌كه وجود پرعظمت خود را بفهميم و آن را زندگي كنيم. عجيب است كه اكثر آدم‌ها به زندگي حقيرانه و درگير بودن با سوالات حقيرانه بيشتر خو مي‌كنند تا رفتن به سمت زندگي باعظمت و بزرگ‌تر. هاليس مي‌گويد: «در جايي كه ما متوجه نيستيم و حتي حاضر به همكاري براي رشدمان نيستيم، روان دست به كار مي‌شود و رنجي را به زندگي ما ورود مي‌دهد، تا ما در سفر زندگي‌مان تشويق شويم از آنچه آشنا بوده گام فراتر نهيم و به ناشناخته‌ها قدم بگذاريم.»