ايران قرن هفدهم از نظر اروپاييان ناشناخته نيست. چاپ دوباره آثاري كه در آنها از گذشته اين سرزمين ياد مي‌شود، مانند تاريخ ايران اثر پدرو تكسيرا، يا تاريخ ستودني شاه عباس پادشاه ايران اثر پيترو دلاواله، از شيفتگي‌اي پرده بر مي‌دارد كه اين تاريخ، در ميان مخاطباني فرهيخته، برمي‌انگيزد، به همين گونه چاپ نخستين فرهنگي‌هاي فارسي مانند فرهنگ كريستيان راويوس يا فرهنگ آنژ دوسن ژوزف، كنجاوي اروپا در مورد اين زبان و واژگان را آشكار مي‌سازد.