قصد من اين است که به وصف دربار ايران در نيمه دوم قرن هفدهم بپردازم و در عصر ما اين در باري است که از دير باز شهرتي به سزا داشته است، چه هنگامي که در عهد باستان، ايران جهاني را زير سلطه خود داشت و چه در روزگاري که زير يوغ اعراب، سلجوقيان و تاتارها گردن خم کرده بود. با وجود اين ايران امروز يعني در دوره فرمانروائي صفويه نيز به همان درجه اهميت دارد و به همان مقدار شکوفان و آشتي خواه است که در گذشته بود، قدرتي است مقهور نشده که هراس در دل شرقيان افکنده و همه جهانيان را به اعجاب وا داشته است. من شرح مشاهدات خود را به قطعات متعدد تقسيم کرده ام و همواره از فصول طولاني پرهيز داشته ام و اين نه تنها به علت آنست که يادداشت‌هائي که ضمن سفر تهيه مي شود خود به خود کوتاه است بلکه از آن رو نيز هست که بدين ترتيب مي توان موضوع را براي خواننده به نحوي مفهوم تقسيم کرد.