چه مي‌شد زن مي‌شد... زني با موهاي بافته... با دست‌هاي لاك خورده و پوستي ابريشمين در لباسي سفيد... با تني با بوي خاك بارون خورده. چه مي‌شد زن مي‌ماند، تا شعرش را بگويند تا تار تار موهايش مصراعي شود و دلي بلرزاند؟ مرد شده بود...در اوج زن بودن مرد شده بود، مردي بي‌اختيار كه از هر طرف دست بيخ گلويش گذاشته بودند. مرگ قشنگ‌ترين اتفاق دنيايش نبود؟