زندگي شخصي که در بستر خانواده شکل گرفت و عمري به قدمت توسعه‌ي سرمايه‌داري دارد اصولا چندان محل اعتنا نبوده و تحليل‌هاي جامع درباره‌ي آن اندک است. منتقدان سرمايه‌داري، بدون توجه درخور به درس‌هاي تاريخ، اغلب به همين اکتفا کرده‌اند که نويد دهند با دگرگوني زيربناي اقتصاديِ جامعه همه‌ي مناسبات از جمله مناسبات ميان‌فردي و درون خانواده دگرگون خواهد شد. ايلاي زارتسکي، نويسنده‌ي تاريخ‌پژوه اين کتاب، خوانندگان خود را از زاويه‌اي ديگر به بازخواني تاريخ خانواده و زندگي شخصي فرامي‌خواند. او هشدار مي‌دهد که ـ خواه خانواده را کانوني گرم و زندگي شخصي را حريمي مقدس بدانيم و دوست بداريم، يا زندان بپنداريم و از آن بيزار باشيم ـ بايد در نظريه‌هاي سياسي و اجتماعي خود جايي درخور براي آن‌ها درنظر بگيريم. سرمايه‌داري خانواده را دگرگون ساخت و سپهر زندگي شخصي را همچون «بهشتي در دلِ جهنم دنياي بي‌رحم» پديد آورد. آزادسازي فرد که از معناي اين دگرگوني برمي‌آيد، هدفي نيست که تنها به ليبراليسم تعلق داشته باشد.