كريشتف كيشلوفسكي بدون ترديد يكي از شاخص‌ترين، بزرگ‌ترين و تاثيرگذارترين كارگردانان مؤلف دهه‌هاي هشتاد و نود اروپا و شايد جهان است. دستاورد او در حوزه‌ي سينماي معناگرا ستايش برانگيز و دست‌نيافتني است. هيچ‌يك از فيلم‌سازان معاصر نتوانسته‌اند مانند كيشلوفسكي قصه‌هاي قابل فهم را چنان با تصاوير به ياد ماندني در هم آميزند كه تصوير‌ها همواره چيزهايي فراتر از آن‌چه كه مي‌بينيم به ما القا كنند. اما از نظر كيشلوفسكي سينما و دوربين، در مقايسه با ادبيات، ابزار مناسبي براي نمايش جهان درون ـ چيزي كه او شيفته‌اش بود و مي‌كوشيد آن را روي نوار‌هاي سلولوئيد ثبت كند نيست. "جهان درون" از نظر او يعني غريزه، رؤيا، تقدير، عشق. يعني درك آدمي از مفاهيمي مثل زندگي، مرگ و البته خداوند.