سكوت و بي‌وزني روياانگيز بودند. مك‌لارن براي دلايلي كه در چشم خود او هم مبهم و پيچيده بود اطراف عرشه ديده‌باني را درهم و برهم مي‌ديد، به طوريكه نور فلقي كه بر روي وسائل تكنيكي و فني كه روي هم چيده شده بودند بازتابي به صورت گله‌هاي هيولاهاي گردن دراز مي‌آفريد. با وجود اين وقتي از دهانه‌هاي موجود به بيرون نگاه مي‌كرد هيچ چيز به درخشش ستاره‌هاي بي‌شمار به چشم نمي‌خورد.