درباره‌‌ی زیر پل‌های فراموشی (مجموعه شعر)

من پيش‌رفتني تك نفره‌ام. گاهي در جنگل كسي پشت سرم. با شيطنت به من مي‌خندد. و تا راه فراري مي‌بينم. بر آستانه‌هاي درد سكندري مي‌خورم. به اين مي‌گويند كمدي نقص عضو.

آخرین محصولات مشاهده شده