باختين در 15 سال آخر زندگي خود توفيق يافت تا شاهد كنار رفتن پرده سكوت از بخش عظيمي از آثار خود باشد. جان مايه اصلي كتابي كه در دست داريد و آخرين نوشته او محسوب مي‌شود (1975)، هسته اصلي مجموعه‌اي است سه محوري كه داستايوفسكي و رابله‌دو محور آن را تشكيل مي‌دهند. باختين در اين كتاب آن‌چه را تنها از خلال اين دو اثر مي‌شد حدس زد، به روشني توضيح مي‌دهد؛ مضاميني همچون زيربناي استوار و روش شناختي فلسفي اثر، بيان بي‌پرواي نظريه‌اي نوين در زمينه‌ي رمان و همچنين نگرشي كه هرچند در لفافه اما در زمان خود، تحولي در نظم حاكم محسوب مي‌شد؛ اين نكته آخر توضيحي است بر اينكه چرا اين انديشمند در طول سال‌هاي زندگيش همواره در انزوا به سر مي‌برد.