دروغ خود يك امكان است. در اين چشم‌انداز، دروغگو مي‌تواند دروغ را به مثابه واقعيتي كه به آينده موكول شده است تلقي كند. نتايج آن، واقعيت دارند چون وقتي ديگران خبردار مي‌شوند جوري رفتار مي‌كنند كه انگار واقعيت دارد. دروغگو به چشم‌ها و حركت‌هاي آن‌ها خيره مي‌شود و خيال خود را تحقق يافته مي‌بيند. اين لذت به همه‌ي خيالات مي‌ارزد.