آغاز مناقشه بين كاسن و بديو درباره ي نسبت هايدگر با سياست و به طور عام نسبت بين سياست و فلسفه است. كاسن و بديو در متن مشتركشان شيفتگي هايدگر نسبت به فعاليت سياسي و قدرت را ضمني توصيف مي كنند، اما كاسن بلافاصله درنگ مي كند و مي پرسد كه آيا صرف وقت و انرژي براي قدرت سياسي و بريدن از تفكر فلسفي هايدگر واقعا ضروري بوده است؟ كاسن با اشاره به موضعي كه به هانا آرنت (كه مرجع كانوني كاسن و بديو در سرتاسر متن خواهد بود) نسبن مي دهد، مي گويد كه، علي القاعده، متفكران بزرگ از حيث سياسي خوشنام نيستند. در تمايز ارسطو آنها مممكن است واجد سوفيا، حكمت، باشند، اما فاقد عقل عملي، درك يا حزم سياسي هستند.