مهم‌ترين تشنگي انسان معاصر چيست؟ اربابان انديشه و فكر چندين سال است كه راسخانه ابرام مي‌ورزند كه جهان با يك بحران اقتصادي درگير است. به گمان من، اين آسيب شانسي جز كژ فهمي چيز ديگري نيست. اما اين حرف نبايد دست كم گرفتن اقتصاد تلقي شود.سپهر اقتصاد و علم برآمده از آن به انسان كمك مي‌كند تا امكانات محدود دنيايي و تقاضاهاي نامحدود آدمي را مديريت كند. در دنيايي كه علم جديد و صناعت و فناوري امكان توليد انبوه را ممكن مي‌سازد، محدوديت عملا مقوله‌اي بي محتوا شده است. فقر به معني واقعي كلمه نبايد وجود داشته باشد. نسبت دادن فقر به بحران اقتصادي ناديده گرفتن علت اصلي آن است.ناگفته پيدا است كه بسياري از مناطق دنيا در محروميت مطلق به سر مي‌برند و حتي در قالب جهان پيشرفت گروه عظيمي از مردمان زير خط فقر زندگي مي‌كنند، اما دليل آن نبود امكانات نيست، بلكه سياست‌هاي خودخواهانه و خارج از انصاف برخي ازكشور‌هاي به اصطلاح جهان اول و تا حد زيادي بي تدبير است كه بشر را گريبان‌گير نابرابري كرده است.
