«آرسني تاركوفسكي» زاده‌ي اليزاوتگراد شوروي نيست، بلكه زاده‌ي شعر و شعور خود است. تا سال‌ها به ترجمه‌ي آثار بزرگ‌ترين شاعران شرق از نظامي، ابولملا معري تا سايات نووا به روسي مي‌پردازد و به روزگار ميانه‌ي عمرش شعرهاش را به دعوت دوستان تيره‌بخت شاعرش «مارينا تسوتايوا» و «اوسيپ ماندلشتام» به چاپ مي‌رساند، دنيا شعرهاش را درون فيلم‌هاي تحسين شده‌ي پسرش آندري تاركوفسكي مي‌بيند و به افتخار پسر و پدر مي‌ايستد و او را بزرگ‌ترين شاعر روسي قرن بيستم نام مي گذارد. كتاب پيش روي گزينه‌اي‌ست از كتاب «Life، life »از اين شاعر كه در انتشارات «CRESCENT MOON» ايالات‌متحده به چاپ رسيده است. ترجمه‌ي اين اثر كار ساده‌اي نبود، آنان كه با تاركوفسكي‌ها آشنا باشند مي‌دانند پدر و پسر علي‌رغم دوري عاطفي‌شان از نظر روحي شانه به شانه‌ي هم مي‌زنند و من بايد تعادلي درست ميان شعر پدر و سينماي پسر ايجاد مي‌كردم. اميدوارم چنان بوده باشد.
