بتهوون دوست‌داشتني و سالديده خودمان را تا آستانه مرگ همراهي كرديم. دست به دست او مي‌رفتيم كه ناگهان دستش را كشيد و از ما دور شد و به آن سوي كرانه رفت، و ما ديگر تصوير مدام در تغيير او را پيش رو نداريم، تا آن هنگام تلاش مي‌كرديم تصوير ثابتي از او در ذهن نگه داريم و نمي‌توانستيم، اما از اين پس وضع فرق مي‌كند، وقتي آدمي از دروازه عمر گذشت، آن تصويرهاي متغيير و زودگذر چون دود محو مي‌شوند، و از او جز نام چيزي نمي‌ماند، و از بتهوون نام او به يادگار ماند و آثار او.