اين ديكتاتورها زود فهميدند كه بدون حمايت زنان، بدون ريك كردن آنان در سرنوشتشان براي دستيابي به قدرت نمي‌توانند شانسي داشته باشند. زناني كه به رغم نام‌هاي متفاوت يك وجه مشترك دارند: مي‌توانند به صورتي غير رسمي بر همه‌چيز، حتي امور حكومتي - تا جايي كه به آن‌ها اجازه داده مي‌شود - تاثير بگذارند. گاه حكومت در دست همين آموزگاراني مي‌چرخيد كه تا دم مرگ ديكتاتورها را همراهي مي‌كردند. ديكتاتورها وحشي، خشن، ستمگر و مبتذل بودند. با اين حال زنان آن‌ها را دوست داشتند. حتي اگر با رقباي بي شمارشان به آن‌ها خيانت كرده باشند. آن‌ها در قربان‌گاه حرص وحشيانه ديكتاتورها به سياست، قرباني مي‌شدند. در عين حال آنان را همراهي مي‌كردند، از آن‌ها انتقاد مي‌كردند، بازداشت مي‌شدند و بازهم ثابت قدم بودند: زيرا به ديكتاتورها قوت قلب مي‌دادند، زيرا ديكتاتورها به آن‌ها احتياج داشتند...