«همه‌اش از خدا مي‌پرسم كي قراره اين زن رنگ آسودگي ببينه. كي تشخيص مي‌ده كه ديگه بسه؟ چون پيمونه بعضي انگار سررفتني نيست؛ هر چي هم كه زندگي چپ و راستشون كنه. عمري گره از كار مردم باز كردي، بي‌اون كه يكي ازشون بشناسي. حالا به درد من برس. به داد كسي كه ظلمت كرده اگه برسي هنره.»