هدف اين کتاب ارائه‌ي شرحي انتقادي از فلسفه‌ي جان مک‌داول است. مک‌داول از نمايندگان اصلي فلسفه‌ي تحليلي و پساتحليلي است که به‌واسطه‌ي دانش گسترده‌اش از تاريخ فلسفه و شناخت آراء برخي فيلسوفان قاره‌اي همچون گادامر، توانسته ميان فيلسوفان تحليلي و سنت فلسفي گفت‌وگوهايي بارور پديد آورد و زمينه‌اي براي طرح گفت‌وگوهاي نقادانه ميان جريان‌ها و سنت‌هاي گوناگون فلسفي فراهم کند. در اين کتاب مي‌کوشيم نشان دهيم چگونه رهيافت پساتحليلي مک‌داول که پيامد چرخش زباني است و به فروپاشي دوگانه‌ي واقعيت و ارزش مي‌انجامد، او را با مسئله‌ي نسبي‌انگاري روبه‌رو مي‌کند. در گام بعد بناست تا نشان داده شود که چگونه مي‌توان از رهگذر انگاره‌ي بازشناسي متقابل هگلي در پاسخ او به مسئله‌ي نسبي‌انگاري، تکاملي ايجاد کرد، بي‌آنکه در معناي مورد نقد مک‌داول به نظريه‌پردازي متافيزيکي دچار شد.