ذن يك آيين عرفان بودايي است، در چين و ژاپن راه و روش‌هايي خاص خود پديد آورده كه آن را از عرفان‌هاي ديگر متمايز مي‌كند. ذن نه نظريه خاصي دارد و نه اصول جزمي خاصي، بلكه هنر نظاره دل و هنر همدردي و روشن‌شدگي است. اين روشن شدگي يا ساتوري، در هنرهايي چون بازيگري (نو)، شعر (هايكو)، نقاشي (سومي - ئه)، گل‌آرايي (ايكه‌بانا)، و كمان‌گيري (كيوودو) و مانند اين‌ها تجلي و تحقق مي‌يابد، و رهرو ذن از اين طريق با تمام هستي، با كل هستي عالم و آدم ارتباط مي‌يابد و از اين راه به بينش سر حيات راه مي‌يابد...