«اين کتاب بسيار غني و پيچيده، جهان‌وطني بودنِ فرهنگ‌هاي عالَم را در عمل نشان مي‌دهد. حتي پس از شکست نازي‌ها در سال 1945، جنبش‌هاي ايدئولوژيک حامي نازيسم به حيات خود ادامه دادند. ميرسپاسي شرح مي‌دهد که چگونه جهان تصويري (World-Picture) که خود را اسلام‌گرايي مي‌نامد، درواقع از ضد روشنگري غربي ريشه گرفته است. سنت ضد روشنگري که قدمتش به ميان? عصر روشنگري برمي‌گردد، در قرن بيستم نيروي حيات عظيمي يافت. اين سنت در گام نخست پس از جنگ جهاني اول، هنگامي که مارتين هايدگر بينش اگزيستانسياليستي اولي? خود را تغيير ماهيت داد و به پروپاگانداي نازي تبديل کرد و سپس پس از جنگ جهاني دوم که پيروانش ملغمه‌اي آماد? انفجار از سنت «بومي‌گرا» و راديکاليسم را براي انقلاب اسلامي ايران تدارک ديدند، به اوج خود رسيد. ميرسپاسي به ما نشان مي‌دهد که چگونه اين آميزه زندگي ايرانيان را براي يک نسل تباه کرد و همچنين چگونه روشنفکران ايراني مي‌توانند سرانجام بر آن غلبه کنند.»