اميد، آسانِ دشوار است. در نخستين مواجهه با مقوله “چيستى اميد” آن را ساده و روشن مى‌يابيم و اما آنگاه كه در آن متأملانه نظر مى‌بنديم ماجرا ديگر به سادگى و آشكارگى لحظه نخست نخواهد بود. اميد چيست كه چندين هزار بنى‌آدم، روز و شبان خود را و خود را به آن گره زده اند و فراغت از آن ميسر نمى‌شود ايشان را؟ اميد به تخيل گره خورده است و مى‌توان مدعى شد كه افراد بى‌بهره از قدرت تخيل نمى‌توانند بهره‌مند از اميد باشند. به نظر مى‌رسد يكى از دلايل مقابله حكومت‌هاى تماميت‌خواه با جريان آزاد هنر نيز جلوگيرى از رشد قوه تخيل در شهروندان است. تخيل در ذهن و دور از هرگونه سد و زندان مى‌رويد و آرمان آفرينى مى‌كند و موجب حركت شهروندان در بند به سمت مقصدى روشن مى‌شود.