دنيل دفو، خالق رابينسون کروزو، با نگاه تيزبين و نقادش وقايع لندن در زمان شيوع طاعون را روايت کرده است؛ دوراني که در آن هول و هراس و حضور بي وقفه مرگ، باعث رونق گرفتن خرافات، بي رحمي‌ها، وضع قوانين عجيب و… شده بود. دفو جزئياتي را روايت مي‌کند که در هيچ کتاب تاريخي نمي‌توان يافت و با دقت عقايد مذهبي و روحيات و احساسات مردم را واکاوي مي‌کند و چنين است که اين اثر را مي‌توان پس از چند قرن نيز خواند و وقايعش را لمس کرد. بسيار پيش مي‌آمد که ارابه‌اي پر از اجساد در محوطه کليسا بدون راننده و بدون هيچ مسئولي رها مي‌شد و اگر هم کسي مي‌بود، نمي‌دانست چند جسد به همراه آورده است. اجساد را مردم از طريق پنجره‌ها با طناب به ارابه مي‌رساندند يا حمالان از خانه‌ها جمعشان مي‌کردند و به هر حال، چنان که خود ارابه ران‌ها مي‌گفتند، ديگر کسي در پي شمارش تعدادشان نبود.