فرويد در اين كتاب به بحث در خصوص رؤياي كودكي لئوناردو داوينچي مي‌پردازد، رؤيايي كه به زعم او كليد شناخت لئوناردو و آثار او را به دست مي‌دهد. در اين رؤيا لئوناردو سوار بر بال خيال و در دوراني كه فاصله او از حيث زماني با دوران كودكي‌اش محل تأمل است، به طرح مس‍‍ئله‌اي مي‌پردازد كه فرويد روانكاو آن را نمونه‌اي ژرف براي تحقيق مي‌داند و همچنين روانكاو را قادر مي‌سازد تا در فحواي آن بستري مناسب براي تحليل روانكاوانه بيابد. لئوناردو داوينچي را حتي هم‌عصرانش نيز بعنوان يكي از بزرگ‌ترين مردان عصر رنسانس ايتاليا مورد تحسين و تمجيد قرار داده‌اند، حتي در زمان خودش هم به همان اندازه اسرار‌آميز به نظر مي‌رسيد كه حال به نظر ما مي‌رسد. يك نابغه تمام عيار، كسي كه تنها مي‌توان در مورد ما‌هيتش حدس زد ولي هرگز نمي‌توان به عمق آن رسيد.